Na het grote succes van diverse Sony modellen, heeft Sony in de laatste dagen van de koude februarimaand de A7 III aangekondigd. Sony pakte groots uit door ons uit te nodigen op een prachtige locatie vlakbij Londen: Pennyhill Park Hotel, een 5-sterren hotel & spa waar je als niet-oliesjeik niet dagelijks komt.

Eenmaal gearriveerd, en na het genot van een voortreffelijke lunch, begon de presentatie gegeven door twee senior-staff leden van Sony. Voor mij een hele eer om deze heren te ontmoeten en bij dit evenement aanwezig te mogen zijn. Het moment natuurlijk voor een foto.

Aoki San (Sony) en ik in het Pennyhill Park Hotel & Spa.

Sony noemt deze camera zelf “The Basic Model”. De camera is bedoeld als allround full frame camera voor zowel foto als video. De camera kenmerkt zich door van alle full frame sony’s iets aan boord te hebben. Hij is zelfs zo goed, dat hij voor elk type fotograaf geschikt kan zijn. Ik zeg expres ‘kan zijn’ omdat er natuurlijk ook nog persoonlijke voorkeur meespeelt.

Ook op lenzen gebied timmert Sony hard aan de weg. Vrijwel gelijktijdig met de aankondiging van de A7III zijn bijna alle Sigma Art lenzen aangekondigd voor de E-Mount. Ook is er een professionele 400mm f/2.8 GM onderweg.

Na de presentatie kregen we de camera uitgereikt met een lens naar keuze. Gewapend met de nieuwe A7 III en de 85/1.4 GM lens kreeg ik de kans om deze camera te proberen op deze prachtige idyllische locatie. Om een indruk te krijgen van deze kasteel-achtige sfeer, heb ik een aantal foto’s gemaakt van de locatie.

In het hotel waren meerdere ruimtes gereserveerd voor de Sony gasten. We mochten vrij rondlopen door de gangen en foto’s maken waar we wilden.

In een grote kamer welke veel weg had van een ouderwetse bibliotheek, was een dansend echtpaar ingehuurd. Hier heb ik de meeste foto’s gemaakt omdat ik hier, onder moeilijke omstandigheden, goed de prestaties kon testen van de autofocus, de buffer, de prestaties van de sensor en de algehele prestaties van de camera.

Sensor

De Sony A7 III is uitgerust met een nieuw ontwikkelde sensor. Net zoals de en de A9 heeft de camera nu een BSI (Backside Illuminated) CMOS sensor. Het lijkt in eerste instantie dezelfde 24mp sensor als de voorganger(s), echter met verbeterde techniek. Het is niet dezelfde sensor als in de A9. Deze heeft zijn eigen geïntegreerde geheugen wat voor een nog hogere snelheid en een grotere buffer zorgt. Ten opzichte van zijn voorganger, de A7 II is de sensor 2x sneller. Een verbeterig van een slordige 100%.

Foto gemaakt met Eye-Focus en op volledige lensopening f/1.4. Een shot wat niet makkelijk in focus te krijgen valt vanwege de geringe scherptediepte.

Deze sensor is goed voor 15 stops dynamisch bereik. Veel beter is er op dit moment niet op de markt. Dynamisch bereik is een hele belangrijke specificatie van een camera omdat dit het bereik bepaalt tussen licht en donker. Hoe groter het dynamisch bereik, hoe meer een camera kan zien zonder dat de foto onder- of overbelicht raakt.

De situatie waarin ik kon fotograferen was binnen met een mengsel van kunstlicht en natuurlijk licht wat door de ramen naar binnen viel. Voor de bewegende shots heb ik de ISO van de camera daarom op minimaal 1000 gehad. Een instelling die je absoluut niet hoeft te vrezen bij deze camera. De ISO prestaties zijn gelijk aan het topmodel, de A9.

Deze foto heb ik gemaakt met ISO 3200. Volledig schoon. Zelfs de huidtinten blijven netjes intact. Bravo Sony!

h2>Processor en autofocus

Verder heeft deze camera dezelfde BIONX X processor als de A9, aangevuld met front-end LSI, en heeft daarmee dezelfde rekenkracht als de A9. De A7 III krijgt hierdoor, net als de A9, 693 fasedetectie scherpstelpunten. Het verschil met de A9 is enkel nog de snelheid van 10 naar 20 fps en de buffergrootte (49 vs. 128 uncompressed RAW). Deze snelheid is zelfs mogelijk in de stille modus, waarbij de camera gebruik maakt van de elektronische sluiter. Uiteraard kun je er voor kiezen om in compressed RAW te schieten. Een compressie waarvan ik de nadelen niet terug zie in de beeldkwaliteit, dit kan echter wel significant schelen met betrekking tot de buffergrootte en de opslagcapaciteit op je geheugenkaart. Ik heb voor deze review geschoten in uncompressed RAW + JPEG. Dit heb ik gedaan omdat er ten tijde van de introductie nog geen RAW ondersteuning was voor deze camera in Lightroom.

Ik heb de camera de hele dag enkel op de elektronische sluiter ingesteld gehad. Er kwam geen enkel geluid uit de camera, wat zorgt voor rust tussen tientallen andere fotografen.

De autofocuspunten zijn verdeeld over maar liefst 93% van het beeldveld, dit maakt het mogelijk beweeglijke onderwerpen tot bijna de rand van het beeld te volgen. Een spiegelreflexcamera kan enkel op het midden van het beeldveld scherpstellen. De A7 II heeft 117 scherpstelpunten, waar de nieuwe A7 III er nu 693 heeft. De camera kan scherpstellen bij -3 EV.

Samen met 10 beelden per seconden en een buffer van 49 ongecomprimeerde RAW bestanden maakt Sony hiermee hun “basic” model een directe concurrent van veel duurdere spiegelreflexcamera’s van de bekende gele en rode merken. Zelfde de allerbeste en allerduurste camera’s beschikbaar op de markt op dit moment, kunnen hier niet aan tippen. Beste serieuze prestaties voor een “basic-model” Zou dit een hint zijn naar wat Sony van plan is om te maken in de nabije toekomst?

Het eerste wat in mij opkwam is hoe ik een keuze ging maken tussen een van de 693 focuspunten bij het fotograferen van mensen. Wat ik gewend bent van andere merken is dat een kleine hoeveelheid scherpstelpunten kiezen in combinatie met continue autofocus.

Eye Focus

Kritisch als ik ben weet ik dat het aantal scherpstelpunten niet altijd iets zegt over hoe snel de camera daadwerkelijk scherpstelt, of bij hoeveel licht de autofocus nog betrouwbaar is.

Gelukkig had Sony de dag perfect georganiseerd en waren er meerdere ruimtes waar we verschillende soorten foto’s konden maken. Met name in het vernieuwde Eye Focus systeem was ik geïnteresseerd. Dit systeem is zo geweldig dat het de keuze van het scherpstelpunt overbodig maakt. In de vorige modellen was dit systeem nog wat traag en enkel voor statische onderwerpen bruikbaar. Nu is het snel genoeg om een dansend stel scherp te fotograferen zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. De camera doet het harde werk. Zelfs wanneer gezichten bijna haaks op de camera gedraaid, of gezichten tijdelijk geblokkeerd zijn door andere objecten, zijn werkt het systeem nog.

Voor hen die nog niet weten wat Eye Focus is hier onder een korte uitleg.

Eye Focus is een functie die er voor zorgt dat de camera automatisch het scherpstelpunt verplaatst naar de ogen van een persoon. Dit werkt perfect samen met gezichtsherkenning. Sony is tot noch toe de enige die dit aan boord heeft en biedt uitkomst voor portret, bruiloft en rapportage fotografen waarbij mensen het hoofd onderwerp zijn.

Dit is echt een uitkomst. Je houdt simpelweg een knop ingedrukt en de camera bepaald zelf het scherpstelpunt op basis van gezichts- en oogherkenning. Vrijwel alle foto’s uit mijn serie zijn scherp, zonder dat ik ook maar iets heb gedaan aan het scherpstelpunt.

Nieuwe knoppen

Net als de A9 en de A7R III heeft de nieuwe Sony de joystick gekregen welke je ook kunt indrukken als extra (programmeerbare) knop. Vooral voor het wijzigen van het autofocuspunt is deze zeer handig. Je kunt deze joystick ook gebruiken om het menu te bedienen. Misschien een kleine, maar toch zeer krachtige upgrade. De bediening van een camera is immers zeer belangrijk. Het laatste wat je wil is dat je foto’s mist tijdens een belangrijke shoot omdat je de knoppen niet kunt vinden.

Ik had zelf niet langer dan een kwartier nodig om de knoppen te programmeren zoals ik die graag wil. Dit werkt allemaal gestroomlijnd in het menu van de Sony camera’s.

Zoals bij alle cameramerken is het overzicht in het menu van camera’s een veel gehoorde klacht. Je kunt hier niet objectief over oordelen vind ik. Het komt allemaal neer op geduld, oefenen en een goede dosis zelfredzaamheid.

Beeldstabilisatie

Een kleinere maar zeker niet onbelangrijke verbetering ten opzichte van de A7 II is de verbetering van de algoritmes die verantwoordelijk zijn voor de in-body beeldstabilisatie. De camera kan nu 5 stops compenseren door te stabiliseren over 5 assen. De voorganger stabiliseerde ook over 5 assen, maar kwam niet verder dan 4,5 stop.

De A7 III kan dus 5 volledige stops stabiliseren. Toch weer een halve stop verbetering ten opzichte van zijn voorganger.

Accu

Zoals de A7R III en de A9 heeft nu ook de A7 III de nieuwe grotere FZ-100 accu gekregen. Deze zou volgens de CIPA norm maar liefst 710 foto’s moeten kunnen maken. Wederom een prestatie voor een dorstige systeemcamera. Tijdens mijn praktijktest was ik erg onder de indruk van de hoeveelheid foto’s die ik heb kunnen maken op een volle accu. Ik heb een kleine 300 foto’s gemaakt en slechts 30% verbruikt. Ik heb daarbij veel in de menu’s gekeken en instellingen veranderd. Ook heb veel foto’s teruggekeken en gecontroleerd op scherpte.

Vergeleken met de A9 (die dezelfde accu gebruikt) is de A7 III toch een stuk zuiniger met zijn energieconsumptie. De A9 haalt namelijk maar 480 shots. De A7 II blijft met de FW50 accu steken op 350 shots.

Een reflexcamera uit dezelfde prijsklasse haalt toch al gauw een slordige 1000 foto’s op één acculading. Gelukkig is dit makkelijk op te lossen door één of meerdere extra accu’s. Voor mij is dit niet z’n probleem, gezien ik zelden 1000 foto’s maak in een ruk. In de praktijk is er vrijwel altijd wel een moment om een accu te wisselen, gezien dit binnen 30 seconden kan.

Opslag

Ook deze nieuwe Sony heeft dezelfde twee kaartsloten als de A9 en de A7R III. Een UHS-I en een UHS-II kaartslot. Op deze manier blijft compatibiliteit behouden met oudere of langzamere kaarten terwijl de fotograaf die niet lang wil wachten op het wegschrijven van de buffer.

Hier is het verschil duidelijk te zien tussen en UHS-II (links) en een UHS-I (rechts) geheugenkaart.

Conclusie

Tot slot ben ik werkelijk stomverbaasd wat deze kleine krachtpatser allemaal kan. Ik ben zelf gewend aan een grote professionele spiegelreflexcamera, welke vanwege de prestaties altijd mijn voorkeur heeft gehad.

Ik ben zeer onder de indruk dat Sony erin is geslaagd op vrijwel alle aspecten van een camera een verbetering te bieden ten opzichte van de voorgangers.

Op technisch gebied is er geen enkele reden meer om nog een grote reflex te gebruiken. Sony is hier al ver voorbij.

Dit model in het specifiek is perfect voor de allround fotograaf en de fotograaf die op zoek is naar snelheid en compactheid . Omdat er op dit moment geen enkele (nieuwe) camera te koop is voor het geld wat deze camera kost, durf ik met recht te zeggen dat dit de allerbeste camera is die je nu (juni-2018) voor €2299 kan kopen.