U heeft geen producten in uw winkelwagen.
Review Sigma 100-400mm F/5-6.3
Daar stond ik dan voor mijn kastje met fotografiespullen en het idee om naar Cuba en Costa Rica af te reizen. Vier weken weg uit Nederland, weg van de winter, weg van het werk. Goed uitrusten en natuurlijk fotograferen! Maar wat neem ik mee? Mijn natuurlijk, met extra en . Maar ook mijn Nee, laten we dat maar niet doen. Statief? Ja, die wel natuurlijk. En welke objectieven dan? Het liefst zou ik een telelens meenemen, maar heb ik daar wel de ruimte voor?
De meeste vliegtuigmaatschappijen hanteren een maximaal gewicht van 8 kg voor handbagage (ik neem mijn camera spullen altijd mee in mijn handbagage), dus alles mee zeulen gaat ook niet. Normaliter fotografeer ik landschappen en portretten, waarvoor ik mijn 24-70mm gebruik. Echter, Costa Rica staat bekend om zijn gigantische verscheidenheid aan dieren, met name vogels, en voor het fotograferen van deze schuwe gevederde vrienden is wat meer zoombereik toch wel gewenst. Maar een zoomlens is vaak duur en zwaar. Zo kost de Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM al snel een ruime 2000 euro en weegt 1640 gram, de x kost ruim 10.000 euro en weegt 3,5 kilo, wat voor mij veel te duur en zwaar is. Maar wat dan? Gelukkig biedt Sigma een alternatief in de vorm van de Sigma 100-400/5-6.3 DG OS HSM Contemporary.
Zo ging ik, gewapend met de Sigma 100-400/5-6.3 DG OS HSM Contemporary, op weg naar Amerika!
Dit objectief kost “slechts” 849 euro en weegt “slechts” 1160 gram. Maar is het, gezien de prijs, ook een goed objectief? Daar ga ik proberen achter te komen!
Uiterlijk en bouw
Wat direct opvalt, als je het objectief uit de doos haalt, is het bescheiden frontelement. De filtermaat is 67mm, waardoor het objectief er compact uitziet. De keerzijde is dat dit objectief wel iets minder (ongeveer 1/3e stop) lichtsterk is dan de Canon met hetzelfde bereik (met een filtermaat van 77mm). De zonnekap heeft een speciale inkeping aan de kant van het objectief. Dit is niet alleen een esthetische keuze, maar heeft als functie dat je het objectief kan inzoomen door tegen de zonnekap aan te duwen en weer uit kan zoomen door de zonnekap naar je toe te trekken (het zogenaamde push/pull mechanisme).
Verder zit er op het objectief een aantal schuifjes. De eerste schuifje is de autofocus modus, het tweede is de focuslimiter en het derde schuifje is die van de beeldstabilisatie. De nummering van de modi van de beeldstabilisatie was voor mij wel even wennen. OFF betekent natuurlijk uit, die is wel logisch, maar bij dit objectief is modus 1 volledige beeldstabilistatie (in alle richtingen) terwijl je modus 2 alleen gebruikt om te “pannen” (de camera meetrekken in de beweging). In mijn brein was het precies andersom. De eerste paar foto’s die ik schoot waren daarom ook gewoon echt onscherp. Gelukkig kwam ik achter mijn fout voordat ik naar huis ging! Het laatste knopje geeft custom settings die je kan instellen als je gebruik maakt van de Sigma USB dock, die ik niet bij mij had en waar we het verder dan ook niet over gaan hebben. Wat verder opvalt is dat Sigma ervoor heeft gekozen om geen statiefgondel mee te leveren of de mogelijkheid te bieden er een te bevestigen. Er is simpelweg gewoon geen ruimte voor. Sigma heeft duidelijk het idee gehad dat dit objectief uit de hand gebruikt dient te worden.
ISO1600?
Als landschaps- en portretfotograaf word je vaak een beetje verwend. Je zet je camera op (bij landschapsfotografie) of hebt de beschikking over gecontroleerd licht (portretfotografie). Vaak zijn de objectieven die ik gebruik ook nog eens lichtsterk (f/2.8 voor de 24-70mm en zelfs f/1.4 voor de ART). Het was dus wel even schrikken toen ik met dit objectief geen groter diafragma kon kiezen dan f/5.0 op 100mm, wat verandert naar f/5.6 op ongeveer 115mm (wat al vrij snel is) en uiteindelijk naar f/6.3 op 235mm. Om op een bewolkte dag te voldoen aan de vuistregel voor de sluitertijd (1/brandpuntsafstand), wat betekent dat ik op 400mm een sluitertijd van 1/400s nodig had, moest ik mijn camera op ISO 1600 zetten. Omdat de beeldstabilisatie goed zijn werk doet kwam ik ook nog wel weg met ISO 800 (1/200s sluitertijd) maar, ook om onscherpte bij bewegende vogels tegen te gaan, een lagere ISO setting wilde ik niet gebruiken. Dit is voor moderne(re) camera’s niet zo’n ramp, maar heb je een wat ouder toestel is het wel belangrijk om dit in de gaten te houden. Laten we eens naar wat foto’s gaan kijken!
Vogels, vlinders en andere dieren (iets over beeldkwaliteit en autofocus)
Wat was er een hoop te zien in Costa Rica (in Cuba heb ik wat geoefend met dit objectief en er niet “echt” foto’s mee gemaakt). Je moet je voorstellen dat je langs een weg (onverhard) loopt terwijl in de bomen naast de weg de apen je volgen, exotische vogels je vergezellen en vlinders en insecten maken dat ze wegkomen als ze je zien. Ideaal natuurlijk om een dergelijk zoomobjectief te testen. Ik ben geen vogelaar of bioloog, dus jullie moeten het mij maar vergeven als ik de naam van een dier niet goed heb opgezocht of gewoon niet heb kunnen vinden. Mijn vrouw en ik kwamen tijdens de vakantie vaak niet verder dan “ rode kanarie”, “mini-toekan” en “TomTom vogel”.
Even een intermezzo over het fotograferen van dieren in het regenwoud. Weet je wat het is in het regenwoud? Er staan daar heel erg veel bomen en die bomen zijn ook nog eens immens hoog. Er groeien zelfs bomen uit de bomen. Zo wordt het heel lastig om überhaupt dieren te kunnen zien. Je kan je voorstellen dat, als het oog het al niet (goed) kan zien, de autofocus van mijn camera er al helemaal niet veel van kan maken. Oh kijk, een vogel! Wil je deze tak scherp? Uh, nee. Dit mos dan? Nee, ook niet! Dit blad dan? Oh, je vogel is al gevlogen... Ik heb altijd gedacht dat het fotograferen van vogels makkelijk is, maar dat neem ik terug.
Terug naar het objectief. Ik had in eerste instantie, gezien de prijs, geen superhoge verwachtingen over de optische kwaliteit van dit objectief. Ik was dan ook blij verrast toen de eerste foto’s op het scherm van mijn laptop verschenen. Zoals uit bovenstaande foto’s blijkt, zit het met de beeldkwaliteit van het Sigma objectief goed. Alle foto’s zijn geschoten op 400mm met een open diafragma van f/6.3 en zelfs “wide open”, als je dat zo mag noemen met dergelijke diafragmawaarde, zijn de foto’s al scherp. Deze scherpte wordt nog iets beter als je het objectief afstopt tot f/8. Ook het contrast en de kleuren zijn prima in orde. Is de scherpte net zo goed als die van de Canon variant? Geen idee, die heb ik niet getest. Maar dit objectief maakt scherpe foto’s en is 60% goedkoper. Wellicht dat je met een goed prime objectief betere scherpte, kleuren en contrast krijgt, maar daar betaal je dan ook flink meer voor.
De maximale diafragmawaarde van f/6.3 geeft, in combinatie met een brandpuntsafstand van 400mm, een mooie scherptediepte. Hierdootr vallen storende achtergronden mooi weg. Ook als macro objectief presteert de Sigma 100-400mm boven verwachting. Door de kortste scherpstelafstand van 1,6 meter krijg je een vergroting van 1:3.8 (volgens Sigma). Dat is natuurlijk geen “macro” (vergroting 1:1), maar dichtbij is het wel. Het fijne van dit objectief t.o.v. een macro objectief is dat je redelijk ver van vlinders etc. vandaan kan blijven staan, waardoor ze niet wegvliegen of hun vleugels dicht klappen.
De autofocus van het objectief werkt goed en stil. In een enkele situatie had het objectief wat last van autofocus hunting. De focuslimiter bood hier gelukkig uitkomst. De snelheid van de autofocus was meer dan toereikend. Het enige punt van kritiek dat ik over dit objectief kan verzinnen, is de lichtsterkte. Effectief is dit een f/5.6-6.3 objectief. Op een mooie zonnige dag heb je hier uiteraard niet zoveel last van en zal je vaak op f/8 of zelfs f/10 fotograferen. Op een bewolkte dag is fotograferen met ISO1600 ook nog goed te doen. Het was alleen op die uitzonderlijke dagen, die dagen waarop het zwaarbewolkt was en ik door de dichte jungle liep, dat ik mijn camera (toch al een model van 5 jaar oud) op ISO3200 of zelfs ISO6400 moest zetten om een toereikende sluitertijd te kunnen gebruiken. Dit resulteerde in nauwelijks bruikbare foto’s waar nog weinig detail in te vinden was. Maar zoals ik al gezegd heb, dat zijn de uitzonderlijke dagen. Ik vond het, als onervaren wildlife fotograaf, een heel fijn objectief om te gebruiken!
Conclusie
De Sigma 100-400/5-6.3 DG OS HSM Contemporary is een heel praktisch objectief. Het is licht, betaalbaar, redelijk compact en je krijgt, zeker gezien de optische kwaliteit, veel waar voor je geld. Er is geen plek voor een statiefgondel, maar ik heb dat niet als storend ervaren. Mijn Canon 5D Mark III bleef in combinatie met dit objectief, prima staan op mijn statief. De lichtsterkte laat wat te wensen over, maar daar is in de meeste gevallen we omheen te werken door prima beeldstabilisatie en/of moderne(re) cameratechnologie.
Geplaatst in:
