U heeft geen producten in uw winkelwagen.
Een week met de Canon EOS 5D Mark IV
Een week met de Canon EOS 5D Mark IV
Een review schrijven over een nieuwe camera, ik denk dat het de droom is van menig bevlogen hobbyfotograaf. Ik was zelf in het bezit van een Canon EOS 5D Mark II en keek al een tijdje uit naar de 5D Mark IV. Niet dat er echt iets mis was met mijn oude vriend, maar soms is het aanschaffen van nieuwe apparatuur als hout op het fotografievuur. Op papier ziet de camera er in ieder geval indrukwekkend uit. Een nieuw ontworpen 30 Megapixel sensor, beter geschikt voor fotograferen met hoge ISO waarden en met een hoger dynamisch bereik, een nieuw autofocussysteem dat bij maanlicht nog goed werkt, ingebouwde WiFi en GPS en een touchscreen. Ik was dan ook laaiend enthousiast toen Cameraland mij vroeg om deze camera voor ze te reviewen.
Canon EOS 5D Mark IV
Ik heb er voor gekozen om deze review te schrijven over mijn ervaring met de camera, in plaats van het schrijven van een technisch verhaal (daarvan staan er al genoeg op internet). Omdat ik “slechts” een week de tijd heb om de camera te testen en geen voorbereidingstijd heb gehad om spectaculaire fotoshoots te organiseren, ga ik het doen met wat er op mijn pad komt. Ik neem jullie mee op mijn wonderlijke reis door de wereld zoals die door een hobby fotogaaf te zien is door de zoeker van de 5D mark IV.
Dag 0: Unboxing en eerste testshots
Lief dagboek, vandaag heb ik de Canon EOS 5D Mark IV opgehaald. Ik heb dus 7 dagen om deze camera aan de tand te voelen en te beoordelen of dit een waardige opvolger is van mijn trouwe 5D Mark II . Ik zie mijn oude vriend naar mij kijken vanaf zijn hoekje op het bureau. Zijn denkbeeldige keel slikt een aantal keren langzaam. Zal daar binnenkort de nieuwe trots van Canon te zien zijn? Laten we dat maar eens gaan testen!
Oké, toch maar even wat technische termen, het is tenslotte nieuwe techniek. Voor alle ins en outs verwijs ik jullie naar de website van Canon, maar de belangrijkste (voor mij) specificaties zijn:
- 30,4 Megapixel sensor met nieuwe opbouw voor betere ruis prestaties
- ISO 50-102400
- Sluitertijd 1/8000s tot 30s en bulb
- 61 punten autofocus waarvan 41 crosstype, allen werkzaam op f/8
- 7 fps
- 2 slots voor geheugenkaarten (CF en SD)
- Touchscreen
- Wifi/NFC (remote shooting én file transfer)
- GPS
- Dual Pixel Raw (daarover later meer)
- 4k filmen
Zo heb ik alle belangrijke dingen wel benoemd denk ik. In deze review zal ik mij focussen op de fotografie en niet op het filmen, om de doodeenvoudige reden dat ik dat nooit doe. Ik heb mijn 5D Mark II ongeveer 5 jaar gebruikt en van die 5 jaar heb ik ongeveer 0 minuten gefilmd. Laten we de camera maar eens uit de doos halen!
Wat een bekende doos. Hij ziet er hetzelfde uit als die van de 5D Mark II. Er staan echter wel veel meer symbooltjes op de voorkant om aan te geven dat deze camera veel meer functies bevat.
Als je de doos opent kom je direct de handleiding en de software CD tegen. Haal je die eruit, vind je de body, de batterij en de accessoires.
Het eerste dat mij opvalt is hoe vertrouwd de body voelt. Qua vorm is er ten opzichte van mijn 5D Mark II (en zeker ten opzichte van de Mark III) niet zoveel veranderd. De body is wat ronder en iets zwaarder, maar verder voelt het zeer vertrouwd. De aan/uit knop is verplaatst en zit nu linksboven bij het instelwiel, welke voorzien is van een lock knop (YES!).
Je zult dus nooit meer per ongeluk de stand van je camera veranderen als je de camera uit je tas haalt of iets dergelijks. De bovenkant van de camera is wat hoger omdat daar de GPS module is ingebouwd. Tevens zit er op de achterkant een extra knop, waaraan een aantal functies toegewezen kunnen worden. De menustructuur is hetzelfde als die bij de 5D Mark III en is wat uitgebreider dan dat van de 5D Mark II. Met het nieuwe touchscreen (druk op Q om te activeren) kan je daar lekker snel doorheen bladeren. Ik heb redelijk dikke vingers, maar het aanraken van de kleine icoontjes op het scherm gaat snel en accuraat.
Oké, genoeg gestaard naar de body en de menu's. Ik zet mijn 50mm F1.4 Art van Sigma op de camera en begin wat testfoto's te schieten. Ik ben benieuwd hoe deze camera presteert op hoge ISO waarden, iets waarvoor de sensor opnieuw is ontworpen. Helaas is het woensdagavond 22:30 en moet ik de volgende ochtend mijn bed weer vroeg uit (het blijft een hobby hé) dus moet ik het even doen met de attributen in mijn woonkamer. De klok, mijn verzameling oude camera's, mijn vrouw. Niets ontkomt eraan even op de foto gezet te worden. Zo in deze initiële test zijn de jpegs (Adobe ondersteunt de RAW files nog niet en ik durf de verpakking van de DPP software niet open te maken) op ISO 1600 schoon. Op ISO 3200 wordt beeldruis zichtbaar (maar dan hebben we het ook wel over ISO 3200!) en zelfs op ISO 6400 zijn de foto's nog prima bruikbaar. Mijn eerste reactie is “WOW!”. Mijn oude Mark II gaf op ISO 6400 alleen maar vrolijk gekleurde stippen, als discodip op softijs, met hier een daar een vlaag van wat je wilde fotograferen. Helaas is het tijd om te gaan slapen en de camera even neer te leggen. Morgen weer een dag!
Dag 1: De "fotografeer alles" dag
Lief dagboek, ik heb bijna niet kunnen slapen omdat ik weet dat ik vandaag de 5D Mark IV verder kan gaan testen. Vanavond heb ik een trip naar het strand gepland om daar foto's te maken van de zonsondergang. Hiervoor heb ik een Canon 17mm TS-E geleend. Dit is de scherpste groothoeklens die Canon bouwt en moet dus wel zorgen voor mooie foto's! Eerst maar eens door dat ochtendritueel heen (is er nog koffie?).
Het is 07:00 als ik de deur van mijn woning in Uitgeest verlaat, op weg naar de trein alwaar de NS mij, zoals elke dag, naar mijn werk vervoert. Echter voelt het vandaag nieuw, fris. In mijn handen de nieuwe camera. Eens kijken of ik wat foto's kan maken in het Nederlandse openbaar vervoer.
De jpegs uit de camera zien er al heel erg goed uit. De foto is scherp, scherpte diepte heeft een mooi verloop en de kleuren zijn neutraal. Vanavond ga ik toch die DPP software maar eens installeren zodat ik de RAW files kan gebruiken.
Wat heb ik een hoop foto's geschoten vandaag. De trein, metro, het station, collega's op werk, planten op bureaus, blikjes Red Bull, de lunch, iedere (hobby)fotograaf herkent dit wel. Alles werd vastgelegd op de gevoelige plaat met het enige doel het oefenen met de nieuwe hardware. Zo ook onderstaande foto van station Sloterdijk.
De planning was om op het strand van Egmond te fotograferen. Het was echter zo druk daar (donderdagavond!) dat ik maar ben uitgeweken naar het strand in Castricum (waar de windmolens staan). Ik was te vroeg voor een echte zonsondergang en het was te koud om er op te wachten (geen jas mee, dom) dus heb ik foto's gemaakt in de laag staande zon. Onderstaande foto wil ik jullie niet onthouden. Deze foto is gemaakt met de 17mm TS-E. Ik heb expres twee stops overbelicht om de dromerige sfeer te creëren waar ik zo van hou. Dat de jongeman het water in rende op dat moment was een bonus en geeft de foto iets persoonlijks. Het zand en de golven zijn waanzinnig scherp door de grote hoeveelheid pixels van de sensor. Het contrast is hoog en door de verbeterde ruisonderdrukking is het dynamisch bereik sterk toegenomen.
Dag 2: Wifi, NFC & Studiowerk
Lief dagboek, oké, het openbaar vervoer en alles eromheen heb ik nu wel een beetje gezien. De Mark IV is niet de meest “undercover” camera van alle beschikbare fotoapparatuur en ik ben niet mans genoeg om een camera in iemands gezicht te duwen en een foto te nemen. Het is tijd om in een wat serieuzere setting foto's te nemen. Mijn kleine fotostudio, waar ik graag portretten schiet, biedt uitkomst. Ik moet mijzelf er aan herinneren om een bosje bloemen mee te nemen voor mijn vrouw, die al 2 dagen het slachtoffer is van mijn foto escapades. Vandaag is zij ook weer het onderwerp!
Ik vraag mij af of de WiFi in de camera, die je in verschillende modi kunt gebruiken, geschikt is om bestanden over te sturen naar de laptop tijdens een shoot (tethered shooting). In het verleden moest je daar een wireless file transmitter voor aanschaffen die 699 euro kost, nu zit het in de camera. Het kostte mij ongeveer 2 minuten om de camera te verbinden met het thuisnetwerk waar ook de laptop aan hangt die ik gebruik om mijn foto's op te bekijken tijdens een shoot. Na een aantal testshots ben ik er achter gekomen dat dit niet de meest ideale setting is om te gebruiken voor tethered shooting. Het duurt ongeveer 15 tot 20 seconde voordat de foto op het scherm verschijnt. Daarbij komt dat de verbinding een aantal keren is weggevallen. Uiteraard kan dit te maken hebben met het thuisnetwerk, dus werd het tijd om de volgende modus te proberen. Het is namelijk ook mogelijk om de camera zelf in een WiFi hotspot te veranderen en, via laptop of smartphone, een directe verbinding tot stand te brengen. Via de bijgeleverde Canon software (EOS utility) selecteer je vervolgens of je RAW+JPEG of alleen JPEG over wilt sturen (het laatste is het snelst) en waar je de foto's wilt opslaan. Ik kan jullie vertellen dat deze optie vlekkeloos werkt (in een kleine thuisstudio) en dan de overdracht van de JPEGs snel genoeg is (een seconde of 2). Wat een fantastische functie! Oké, het is nu tijd om wat mooie foto's te nemen. Onderstaande foto's zijn het resultaat.
WiFi is stabiel, de kleuren zijn mooi, belichting zacht, de beelden zijn scherp. Wat een camera!
Is het dan allemaal perfect en fantastisch? Uiteraard niet, geen enkel product is perfect. Na het bekijken van de foto's op groot scherm kwam ik er achter dat de autofocus van de camera, in combinatie met dezeSigma 50mm f1.4 ART in de meeste gevallen op de schouder heeft scherpgesteld in plaats van op de ogen (waar het focuspunt lag). Gelukkig beschikt de camera over microadjustment, een optie waarbij je de scherpstelling van je camera per objectief kunt regelen, die ik nog kan proberen (daarover meer op dag 4). Het inschakelen van WiFi komt niet ten goede van de levensduur van de batterij. Ik heb ongeveer 150 foto's geschoten in 2 uur voordat de batterij leeg was. Canon claimt dat de camera, zonder gebruik van WiFi/NFC/GPS, zo'n 600 foto's kan maken dus voor diegene die de hele dag op pad gaan is het verstandig om een tweede batterij mee te nemen. Dan is er nog de DPP software. Mijn god, die DPP software. De software loopt om de 5 minuten vast en is daardoor bijna onbruikbaar. Gelukkig zijn de jpegs al uitstekend dus is het wachten op ondersteuning vanuit Adobe niet zo erg. Ik ben zeer tevreden met deze portretten en de leerzame studiosessie van deze dag.
Dag 3: Mooie zonsondergang
Lief dagboek, so far so good! De camera is snel, maakt mooie foto's en is makkelijk te bedienen. Het gevoel bekruipt mij wel dat ik met deze camera er vaker naast zit dan met mijn oude 5D mark II, dat mijn oude vriend meer vergevingsgezind is. Het is alsof de Mark IV een high maintenance vriendin is die altijd iets meer aandacht en zorg verwacht. Vandaag ga ik naar het strand om daar de zonsondergang te fotograferen. Ik neem mijn statief mee, de 17mm TS-E , de Sigma 50mm f/1.4 en mijn oude Canon EF 24-105L f/4 (niet iedereen heeft toegang tot duur glaswerk). Dat moeten wel spectaculaire beelden worden.
Mooi hè… wat een schitterend fenomeen. Helaas is de foto totaal niet scherp. Om eerlijk te zijn, bijna alle 200 foto's die ik heb genomen zijn niet scherp. Aan de autofocus zal het niet liggen, want die werkt zelfs bij moeilijke lichtomstandigheden nog snel en accuraat. Wat is er dan wel aan de hand? Ik denk zelf bewegingsonscherpte. Het mocht namelijk zo zijn dat ik vergeten was om het statiefplaatje van mijn 5D mark II over te zetten naar de Mark IV. Met de Mark II is het op zich nog wel mogelijk om dit soort foto's uit de hand te schieten, echter is dat met de Mark IV, op de manier waarop ik gewend ben te fotograferen, bijna niet meer te doen.
Het is bijvoorbeeld heel erg wennen dat je de ISO waarde met een gerust hart op ISO 6400 kan zetten en dan nog prima bruikbare foto's kan schieten. Bij mijn Mark II was ISO 800 wel echt de maximale waarde die ik wilde gebruiken. De Mark IV op ISO 800 zetten en dan balanceren op het randje van een bruikbare sluitertijd (1/brandpuntsafstand) is in ieder geval niet meer aan te raden. Dit komt waarschijnlijk doordat de pixels op de 5D mark IV een stuk kleiner zijn dan die van de Mark II. Daarbij komt dat de pixels van de Mark IV ook nog eens bestaan uit 2 dioden per pixel. Lastige taal? Ik zal het visualiseren.
Bovenstaande figuur is (overdreven) de pixelgrote van de sensor van de 5D mark II. In de afbeelding is de zwarte stip het lichtpunt dat op de pixel valt. Bij minuscule beweging blijft het lichtpunt binnen dezelfde pixel en zal het beeld scherp blijven. Worden pixels echter kleiner, dan wordt de kans groter dat, bij minuscule bewegingen, de lichtpunten overspringen op een andere pixel, wat resulteert in onscherpe beelden.
Daar komt bij dat elke lensfout grotere invloed heeft op de foto's uit de 5D mark IV, wat er op neer komt dat, wil je het meeste uit deze camera halen, je alleen het betere (en duurdere) glaswerk kunt gebruiken. De kleine pixels van de 5D mark IV vangen meer detail dan de grote pixels van de 5D mark II. Daartegenover staat wel dat de camera zich gedraagt als een diva. Ze vraagt veel aandacht, houdt van diamanten, wil rondgereden worden in een limousine. Wil ik deze camera gebruiken zoals ik gewend ben, dan heb ik een zwaar statief nodig, kan ik alleen heel goed glaswerk (objectieven) gebruiken en moet ik er voor zorgen dat alle puntjes, omtrent mijn fotografisch vermogen, op de i staan.
Dag 4: Boodschappen en studiowerk
Lief dagboek, ik wou dat ik wat meer tijd had gehad om een spectaculaire fotoshoot voor te bereiden zoals de profs altijd doen als ze een camera mogen testen. Een vette studiosessie met maskers en kostuums, of misschien een lang weekend naar een mooi oord voor wat spectaculaire landschappen. Helaas moet ook ik voldoen aan mijn huishoudelijke taken dus staat voor nu het doen van boodschappen op het programma.
Door de 30 megapixels die de Canon EOS 5D Mark IV bezit is het mogelijk om heel ver in te zoomen. Dit laat veel ruimte over voor het bijsnijden van foto's die toch nog op groot formaat afgedrukt moeten worden. Onderstaande foto toont goed waar ik al eerder tegen aan ben gelopen in de studio. Ik focus op de ogen van Nathalie en vervolgens is haar jurk, die wat voor haar gezicht ligt in het diepte vlak, wel scherp en haar ogen nét niet. Tijd om dit fenomeen eens onder handen te nemen.
Zoals beschreven op dag 2, heeft deze camera in combinatie met mijn Sigma 50mm f/1.4 ART wat problemen met accuraat scherpstellen. Om dit te ondervangen heb ik een micro adjustment shoot gedaan met - hoe kan het ook anders - Nathalie. Ik heb de camera op statief gezet, gefocussed op haar ogen en ben foto's gaan schieten die ik tussendoor heb bekeken. Na wat gestoei bleek dat ik de microadjustment op +5 (iets verder naar achter scherpstellen) moest zetten om te focussen zoals ik dat wilde. Het resultaat: zeer scherpe foto's, keer na keer. Oordeel zelf. In de studio geven mijn Sigma 50mm f/1.4 , Canon EF 135mm f/2L en zelfs mijn Canon EF 24-105mm f/4L , die niet bekend staat om zijn fantastische kwaliteit, goede foto's! Erg indrukwekkend! Voor het studiowerk wil ik eigenlijk niet meer terug naar mijn Canon EOS 5D mark II.
Dag 5: Functies, functies, functies
Lief dagboek, ik heb nog maar 2 dagen en ik moet de mensen nog zoveel laten zien en vertellen. Ik ga vandaag maar eens een aantal functies beschrijven die mij zo zijn opgevallen en die mij interessant/handig lijken. Ik kan helaas niet alles laten zien, zoals de ingebouwde waterpas (in de zoeker!), de ingebouwde Speedlite control, waarmee je dus draadloos je Canon Speedlite 600ex-rt mee kunt aansturen (met behoud van TTL), de batterij aan optimizers die zijn ingebouwd om lensfouten en afwijkingen automatisch te corrigeren, 4K video met touch focus en het fantastische dual pixel AF, waarmee bewegende objecten worden gevolgd (tracking) en de extra duimknop op de achterkant die programmeerbaar is.
Dual pixel raw
Dual pixel raw is een nieuwe functie in een Canon camera en, voor zover mijn fotografische kennis reikt, de eerste camera die deze functie heeft. In de basis werkt het doordat elke pixel bestaat uit twee dioden, een zogenaamde dual pixel. Het linker deel van de pixel ziet een net iets ander beeld dan het rechter deel van de pixel (zoals je linker- en rechteroog). De twee delen samen zien dus diepte. Deze diepte, uit 1 foto, wordt door de camera opgeslagen in een zogenaamde Dual Pixel Raw file, die daarom dus ook twee keer zo groot is (ongeveer 60MB). Het idee van het opslaan van diepte informatie is dat er achteraf nog micro aanpassingen gedaan kunnen worden in de scherpstelling. Je kunt dus, nadat de foto gemaakt is, het scherpstelpunt verplaatsen. Het gaat hier niet om light field achtige technologie, waarbij je het hele scherptevlak kunt verplaatsen. Het kan echter wel het verschil maken tussen een goede macro- of portretfoto waarbij scherpte op bepaalde punten cruciaal is. Een optimale werking van DPR is afhankelijk van de afstand tot het object, het gebruikte objectief en het gebruikte diafragma. Hoe ik het optimaal kan benutten weet ik niet. In de DPR files die ik geschoten heb in mijn studio zat er in de nabewerking nauwelijks verschil in de kleine aanpassingen. Sterker nog, de foto's die waren aangepast werden gewoon onscherp. Zie hieronder.
In deze foto heb ik expres net naast het oog gefocussed om te kijken wat het effect is van Dual Pixel Raw optimizer op de scherpstelling.
Dit is dezelfde foto ingezoomd op 100%. Zoals te zien is ligt het scherptepunt op het puntje van haar neus. Ik ga nu proberen om de focus naar achteren te verplaatsen om de ogen scherp te krijgen. Onderstaande foto is het resultaat.
Helaas zijn de ogen niet scherp te krijgen. De afstand tussen het puntje van de neus en de ogen is te groot. Eens zien wat er gebeurt als ik de focus naar voren verschuif.
Het scherptepunt is verder verschoven naar het puntje van haar neus. Het effect is echter zo klein dat je echt goed moet kijken om verschil te kunnen zien. Ik zal DPR in de praktijk daarom niet snel gebruiken aangezien het je geheugenkaart snel vult en het verschil minimaal is. Ik ben wel heel benieuwd waar de ontwikkeling van deze technologie heen gaat. Magic Lantern heeft er al stereoscopische beelden van weten te maken (van die foto's die diepte krijgen als je scheel kijkt)!
7 foto's HDR
Mijn oude 5D mark II had als enige HDR optie om 3 foto's te maken met verschillende belichting (zogenaamde bracketing). Als je meer wilde moest je Magic Lantern installeren, een soort software voor je camera die extra functies toevoegt. Canon heeft blijkbaar goed gekeken naar Magic Lantern want een aantal opties vinden we nu standaard terug. Zo heeft de 5D mark IV de optie om 3 t/m 7 foto's achter elkaar te nemen met verschillende belichting en een ingebouwde HDR processor die, in de camera, de 7 foto's omzet naar een HDR foto. Het is niet revolutionair, het is niet innovatief maar een welkome toevoeging is het wel.
In camera RAW
Een andere fijne functie, zeker als je geen snelle laptop bij je hebt, is de mogelijkheid om RAW files in je camera te ontwikkelen. Deze functie was al beschikbaar op de 5D Mark III en is nu nog verder uitgebreid. Dit is natuurlijk extra handig als je ter plekke je RAW files wilt aanpassen en omzetten naar jpeg om deze snel te kunnen versturen. Scherpte, witbalans, verzadiging, kleurtoon en picture style kunnen in de camera worden aangepast en opgeslagen.
Touchscreen
Het touchscreen wil ik toch nog even een keer noemen. De integratie van volledige “touch” bediening in de 5D mark IV is een Canon Full Frame first. Waar andere modellen het moesten doen met touch focus (raak je scherm aan om te focussen) kan je de 5D mark IV volledig met het scherm bedienen. Sluitertijd, ISO, diafragma, scherpstelpunten etc. zijn allemaal snel te selecteren. Foto's kan je inzoomen zoals je dat gewend bent van een smartphone en bladeren gaat gewoon door middel van swipen. De beste toepassing van het touchscreen is denk ik wel tijdens het filmen, als je gebruik maakt van het aanraken van het scherm om scherp te stellen, in combinatie met de dual pixel autofocus. Toch zie ik er persoonlijk het voordeel niet van tijdens de fotografie. Sluitertijd verander ik door aan het instelwiel bij de ontspanknop te draaien, diafragma met het wiel aan de achterkant en de duimknop heb ik geprogrammeerd om de ISO waarde aan te kunnen passen. Inzoomen voelt ook wat ongemakkelijk bij een zware camera zoals deze omdat je de body niet meer met 2 handen vast kunt houden. Werkt het? Jazeker! Is het handig? Dat ligt aan de manier waarop je het wilt gebruiken. Een ander nadeel is dat je tijdens het kijken door de zoeker met je neus tegen het scherm komt. Probeer nog maar eens snel een scherpstelpunt te kiezen als je met de joystick naar links beweegt terwijl je neus rechts op het scherm drukt!
Dag 6: Nogmaals die zonsondergang
Lief dagboek, dit is alweer de laatste dag dat ik de camera kan testen. Morgen moet ik hem terug brengen naar Cameraland. Dat de camera het goed doet in de studio is nu wel bewezen, het verschil met de 5D Mark II is enorm. Toch knaagt die zonsondergang aan mij. Ik heb daarom besloten om mijn laatste avond met de camera door te brengen op het strand.
Het was warm op het strand van Castricum en daardoor was het ook druk. Dit is geen probleem, aangezien ik foto's vaak sprekender vind als er mensen in staan. Na mijn camera op het statief te hebben gezet, mijn tas aan de onderkant van het statief gehangen te hebben (extra verzwaring) en de boel te hebben ingesteld ben ik gaan fotograferen. Helaas was de zonsondergang niet zo mooi als aan het begin van mijn testweek. Aangezien de 17mm TS-E niet voorzien is van autofocus, heb ik scherp gesteld met behulp van live view op het scherm van de camera. Het is mogelijk om 10x in te zoomen wat handmatig scherpstellen veel makkelijker maakt. Onderstaande foto is een van de foto's die ik op die manier gemaakt heb.
Op het eerste gezicht lijkt de foto redelijk scherp. Zoom ik echter in op waar de foto op is scherpgesteld stelt het enigszins teleur. e zandhoop is redelijk scherp, het statief en de tas daaronder hebben daadwerkelijk grote invloed op de foto, maar écht scherp is het niet. Net als onderstaande foto's.
Helaas zijn ook deze keer de foto's niet scherp. Ik weet niet zo goed hoe dat kan. Ik heb al mijn objectieven geprobeerd, verschillende diafragma instellingen, verschillende ISO waarden, verschillende sluitertijden. Niets loste mijn probleem op. Het frappante van dit hele verhaal is dat ik met mijn 5D Mark II wel een heleboel scherpe landschapsfoto's heb geschoten met dezelfde objectieven en hetzelfde statief.
Als ik de foto's van Scott Kelby bekijk, die voor Canon naar IJsland was gereisd om daar landschapsfoto's te maken, word ik toch wel jaloers. Zijn foto's zijn namelijk wel scherp, en mooi, en kleurrijk, en fantastisch… Wellicht dat deze camera zo geavanceerd is dat deze een maatje te groot is voor mij (komt ook niet vaak voor!). Zo komt er helaas een einde aan mijn testperiode van 7 dagen, waarin ik veel foto's heb geschoten. De studiofoto's waren magisch mooi, de foto's onderweg waren een “mixed bag” zoals de Amerikanen dat zeggen en de landschapsfoto's… tsja… laten we maar gewoon naar die van Scott Kelby kijken…
Conclusie
De Canon 5D Mark IV is de meest geavanceerde camera die ik ooit heb gebruikt. Elke functie die je je kan wensen zit er op: een fantastische sensor die ook bij hoge ISO waarden bruikbare foto's schiet, een burstrate van 7 bps, 4K filmen, touchscreen, een zeer geavanceerd AF systeem met 61 punten, die allemaal (snel) kunnen scherpstellen bij maanlicht, touch- en dual pixel autofocus (in live view), WiFi in 3 verschillende modi, GPS etc.. Het is een camera die fantastisch scherpe foto's kan maken onder bijna alle omstandigheden en wat die omstandigheden ook zijn, de camera is gebouwd om armageddon te overleven. Deze camera is duidelijk gebouwd voor de serieuzere fotograaf. Er kleeft voor mij alleen een grote máár aan. Als je alles uit de 5D mark IV wilt halen wat er in zit, zal je er veel in moeten investeren. Investeren in geld (dure objectieven, zwaar statief, snelle geheugenkaarten etc), maar ook zeker in tijd. Leer je alle functies kennen en maak je je de camera eigen, dan staat deze garant voor vele jaren fotoplezier!
Geplaatst in:
Tags:
