Ooit stond ik met een vriendin aan de rand van de wereld, daar waar de zee begint. Onze tenen worden nat van de kustende golfjes van de kust. Ze staarde naar de overkant en vroeg zich af “waar is het einde van de zee”. Glimlachend keek ik haar aan wees haar op haar natte tenen.

Kijk, zei ik, voel je niet dat voor de mensen aan de overkant van de zee wij aan de overkant staan en dat dit dus ook de overkant is?

Vaak denken we dat ergens anders het veel makkelijker is om te fotograferen en als ik “daar” of zeker “daar” ben dan is alles veel makkelijker en worden de foto’s beter. Nee er is vaak veel afleiding waardoor je de foto niet goed meer beoordeeld.

Voor de locale krant moest ik vaak opgebroken straten, een opening van een iets, een kraan die graaft of een afsluiting van een weg fotograferen. Suffer en saaier wordt het niet.

Een wijze fotograaf zijn toen tegen me;

Natuurlijk kun je in India of Polen of waar dan ook prachtige beelden maken. Maar je bent pas ECHT knap als je hier en nu al prachtige beelden kan maken van suffe onderwerpen. Die les heb ik me erg ter harte genomen.

Anders kijken, niet alleen naar het onderwerp maar vooral naar de context.

Ok ok toegegeven dat deze foto hier is wel heel anders bekeken en van bovenaf is alles mooi en op Formentera is ook prachtig.

Maar als je het strandje had gezien waar we stonden was dat niet meer dan een suf saai strandje met zand en wat stenen en kabbelende golfjes.

Anders kijken, anders zien, dat maakt je fotograaf en ondernemer en mens en creatief.